Tom,    Rozdzial

 1  1,14|          więc swoje uwięzienie, ratunek, jaki mu dała Danusia, Ju-randową
 2  1,21|  jednakże sypnęli się ludzie na ratunek obcego rycerza, Zbyszko,
 3  1,21|    utrzymać, poczęła krzyczeć o ratunek. Jakoż otoczono go ze wszystkich
 4  1,22|          powinniście, panie, za ratunek.~Zbyszko nie odpowiedział,
 5  1,26|        trwogi ludzkie wołanie o ratunek. Wyczerpane konie poczęły
 6  1,27|       służbą i przewodnikiem na ratunek reszty orszaku. Po drodze
 7  1,28|         tylko, że trzeba iść na ratunek Danusi - i to zaraz - i
 8  1,29|       żądzę walki i krwi. Nawet ratunek dla Danusi przedstawiał
 9  1,30|     ręce z dalekości, prosząc o ratunek. Gdyby choć wiedział na
10  2,3 | pozostał, że musiano posyłać po ratunek do pobliskich zamków, zwoływać
11  2,6 |    wróciwszy, poprowadzi ich na ratunek staremu panu. Straże czuwały
12  2,6 |  Zbyszko wnet ich poprowadzi na ratunek staremu panu, i radowali
13  2,18|      oni zaś nie śmieli wołać o ratunek, ponieważ poprzednio wódz
14  2,19|         własną krwią okupię ich ratunek".~I pomyślawszy to, począł
15  2,27|   dworski medyk mógł dać chorej ratunek. Trzeba mu było ciągnąć
16  2,51|         zrozumieli, że cały ich ratunek tylko w mistrzu, który dotychczas
17  2,51|    poznawszy, że tylko w mieczu ratunek, poczęli się bronić rozpaczliwie.~*~
18  2,52|         zrozumieli, że cały ich ratunek tylko w mistrzu, który dotychczas
19  2,52|    poznawszy, że tylko w mieczu ratunek, poczęli się bronić rozpaczliwie.~*~