Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |   znajdę cię, byłeś posłować przestał.~Lecz Powała, któremu serce
 2  1,6 |      wreszcie rachubę czasu, przestał całkiem rozmawiać ze stróżą
 3  1,12|   miś! Zbyszko jednej chwili przestał się bać i pochyliwszy głowę,
 4  1,19|  część twarzy, tak iż wicher przestał mu prawie dokuczać. Wówczas
 5  1,19|      a Czech kuszę naciągał. Przestał nawet Zbyszko wywieszać
 6  1,25|    jednak nań omdlenie i nie przestał się uśmiechać do Danusi,
 7  1,25|    zimnym potem, a nawet nie przestał powtarzać jeszcze: "Mojaś
 8  1,32|      mu tylko jedna myśl, że przestał być rycerzem, Jurandem ze
 9  2,8 | cięgiem jechałem.~Więc Maćko przestał na chwilę pytać, głównie
10  2,11|    się nieco, jakkolwiek nie przestał wydymać dumnie ust, co czynił
11  2,11|    chociaż widziany z bliska przestał im się wydawać wielkoludem.
12  2,19|     strzaskała mu głowy. Bór przestał szumieć, jakby się przeląkł
13  2,25|     białą brodę. Aż wreszcie przestał i zapadło długie milczenie,
14  2,27|     cisza; w dali jeno chłop przestał śpiewać i jął raz drugi
15  2,42|   szczerze, że Maćko od razu przestał posądzać go o tajemnicę,
16  2,42|   rad był ogromnie, albowiem przestał się zupełnie niepokoić.
17  2,43|      pochłaniały jego uwagę, przestał tęsknić do swojej nieboszczki,
18  2,51|      jeszcze Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ się tętent
19  2,52|      jeszcze Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ się tętent