Tom,    Rozdzial

 1  1,15|         tym dwóch rybałtów i jeden pątnik, którego łatwo było rozeznać
 2  1,15|          goić...~Na to rybałtowie, pątnik i klerycy-waganci wybuchnęli
 3  1,15|         sierdzite pachołki! Ten tu pątnik prawi, że był w Ziemi Świętej,
 4  1,15|           odrzekł ochrypłym głosem pątnik - ale jak mnie wzięła frybra
 5  1,17|       nastąpił. Ale jadący naprzód pątnik z krzywą lagą uspokajał
 6  1,30|        leśnego dworca, drugą młody pątnik. Niewiasty Zbyszko nie poznał,
 7  1,30|         leśnym dworcu nie widział, pątnik zaś od razu wydał mu się
 8  1,30|         oko w oko z groźnym mężem. Pątnik, choć twarz miał zuchwałą,
 9  1,30|           odpustów, bo to fałszywy pątnik. Gdyby go na męki położyć,
10  1,30|       uperlił mu czoło.~Co widząc, pątnik, jakkolwiek nie umiał przedtem
11  1,30|            Zakonem! - rzekł z dumą pątnik. Usłyszawszy to, Jurand
12  1,30|            głosem:~- Milczeć!...~A pątnik przeraził się znowu. Wiedział,
13  1,30|         nastało milczenie, po czym pątnik, który przez ten czas nabrał
14  1,30|               Oto powiecie, że ten pątnik, który przyjechał ze mną,
15  1,30|       zawierzyć zakonnikom - rzekł pątnik -jakże więc oni mają wam
16  1,30| cierpliwości, aby zaś nie pękła.~A pątnik zwrócił się do siostry:~-
17  1,30|          mocy komturów - ozwał się pątnik. - Nie chcą oni uczynić
18  1,30|      wałach przy ostrokole gródka.~Pątnik i służka zakonna przez długi
19  1,30|          po długiej drodze - dodał pątnik. Po czym oboje skłonili