Tom,    Rozdzial

 1  1,10|    świeć jej! - rzekł Maćko. - Pamiętam, pamiętam... kiedy to się
 2  1,10|       rzekł Maćko. - Pamiętam, pamiętam... kiedy to się w boki wzięła,
 3  1,10|     jej głowie.~- Ledwie że ją pamiętam. Nie większa była, kiedym
 4  1,10|        i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim, jakoś przez
 5  1,10|         Aha! dobrze się znamy. Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm roków
 6  1,10|     się znamy. Pamiętam ci ja, pamiętam. Z ośm roków temu przyjechaliście
 7  1,25|     raz Zbyszko ujrzał!~- Hej! pamiętam - i do śmierci nie zabaczę -
 8  1,28|       na młodzieńca i rzekł:~- Pamiętam... A gdzie Danuśka?~- Nie
 9  2,8 |          Może to było wtedy... Pamiętam, że pan kazał, abym go przybrał
10  2,11| Łokietka potęgą...~- Ha! Jużci pamiętam - mówił dziad. - Naszli
11  2,11|        powtórzył dziad. - Pole pamiętam, jakobym tera patrzył: były
12  2,14|   krześcijaństwa nie przystał. Pamiętam, jako to i rycerz Maćko,
13  2,14|   opowiadali w Zgorzelicach.~- Pamiętam, ale jakoś nie boję się,
14  2,31|     stary rycerz z Bogdańca, i pamiętam, jako i mnie, i moim dwórkom
15  2,34|    sadle szczebrzuch wylazł.~- Pamiętam - rzekł Zbyszko - bośmy
16  2,34|  rycerz Zych ze Zgorzelic, ale pamiętam dobrze, bom od małego był
17  2,47|   mówił Zyndram z Maszkowic?~- Pamiętam i tam z każdym rokiem gorzej.
18  2,49|        rzekł:~- Sanderus! Hej! Pamiętam i te dawne czasy, i ciebie!
19  2,49|     cała siła i cała nadzieja. Pamiętam, jako w Malborgu nieraz