Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       obrazić mogło ją lub Danusię. Owszem, uradowała się, że miła
 2  1,2 |           przez to jej narzeczonym: owszem, najczęściej ona brała innego
 3  1,6 |           wychodził z dobrą nowiną. Owszem, twarze panów wjeżdżających
 4  1,6 |        trzech miesięcy nie odmówią. Owszem, myślał, ze mu dadzą nawet
 5  1,9 |           powinien był jej oddawać. Owszem - Zbyszko, choć wielce w
 6  1,9 |          ale gniewem nie wybuchnął. Owszem, pożegnał i sam bardzo życzliwie
 7  1,12| jednocześnie nie usuwała mu twarzy, owszem, ustami dotknęła nawet niby
 8  1,16|          rzekomo wprost do Zbyszka, owszem, więcej zwracał się do Zycha
 9  1,19|            na zwykłego zawalidrogę. Owszem, spod uchylonej przyłbicy
10  1,21|       daleko jeszcze było do końca. Owszem,~najciekawsza a zarazem
11  1,32|           myśleli na niego uderzać. Owszem, knechtowie wbili zaraz
12  2,5 |           że lekceważy przeciwnika. Owszem, po pierwszych uderzeniach,
13  2,10|           sprzeciwiał się szczerze. Owszem, wolał, by Jagienka z nim
14  2,11|          święci.~Lecz on nie wstał, owszem pochylił się i objął jej
15  2,29|           tych bolesnych wspomnień. Owszem, dowiedziawszy się o nieszczęściu
16  2,32|              widowisk i turniejów - owszem, sam je wyprawiał, ale ani
17  2,40|     przyczyną.~Jakoż i nie znalazł; owszem, pomnożył się nawet dobytek
18  2,45|          tym podziwie złej zawiści. Owszem, chełpiła się okolica i
19  2,48|            nie odbierało to ochoty, owszem! rosła ona z każdą godziną