Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |        żelaza posągu, i słuchał z największą obojętnością poprzedniej
 2  1,4 |            podjął ją pod nogi i z największą radością zgodził się być
 3  1,5 |       oraz ich przyboczni dziwili największą wykwintnością ubiorów; kniazie
 4  1,5 |       obrazy bizantyńskie. Lecz z największą ciekawością oczekiwał Zbyszko
 5  1,5 |            a jest zarazem i czcią największą, i pokorą, i chęcią ofiary.
 6  1,6 |          to ojciec skazanego.~Ale największą ciekawość wzbudzał Powała
 7  1,20|      zburzyła miasto. De Lorche z największą ciekawością słuchał opowiadań
 8  1,31|           w skarbcu, można choćby największą chciwość pokusić - i niejednego,
 9  2,1 |     Chcieli też widocznie, by jak największa liczba ludzi widziała jego
10  2,2 |  zamiłowania do niskich wykrętów. Największą też goryczą i zgryzotą życia
11  2,8 |          a przeciwko śmierci by i największa chytrość nie pomoże...~Maćko
12  2,10|      króla, więc z pokorą i czcią największą, a bez żadnej nadziei. Tymczasem
13  2,11|      rzekła wreszcie księżna. - A największa żałość chwyta mnie wskróś
14  2,32| człowiekiem dość prostym, którego największą zaletę stanowiła olbrzymia
15  2,34|          kula kamienna, chociażby największa, nie ugryzie. Wiera, iż
16  2,51| wzniesionym toporem lub mieczem w największą gęstwinę nieprzyjaciół.
17  2,51|           czas jakiś ziemię, póki największa ludzka uspokoicielka, śmierć,
18  2,52| wzniesionym toporem lub mieczem w największą gęstwinę nieprzyjaciół.
19  2,52|           czas jakiś ziemię, póki największa ludzka uspokoicielka, śmierć,