Tom,    Rozdzial

 1  1,9 |          brał się nieco z bólu za bok, ale widocznie myślał o
 2  1,20|         było ludzi, ale trochę na bok, by Zbyszko mógł widzieć
 3  1,21|       powietrze.~Koń, spadłszy na bok, począł bić w przedśmiertnych
 4  1,23|      Danveld. I pchnął go nożem w bok z taką siłą, że aż ostrze
 5  2,5 |      uderzał, czynił pół obrotu w bok w ten sposób, że ostrze
 6  2,6 |       Długo-lasu wziął Zbyszka na bok i zapytał:~- A onego pachołka
 7  2,9 |       korda, tylko wsparł się pod bok i rzekł spokojnym głosem,
 8  2,11|      Jagienka, odciągnąwszy go na bok, poczęła mówić ze łzami
 9  2,11|   zmarszczył się, splunął nagle w bok i rzekł:~- Na psa urok!~-
10  2,17|          przewracał się z boku na bok, a następnie ujrzawszy,
11  2,18|           przerażeniem i fukiem w bok. Chwilami zrywał się powiew
12  2,19|       dziesiątki włóczni przebiły bok konia, ale tymczasem szeregi
13  2,23|        odciągnął jeszcze Maćka na bok i rzekł:~- Chciałem też
14  2,31|        nad stołem i spojrzawszy w bok ku Jagience, rzekła:~- Wiera,
15  2,42|           się, że miał zbity lewy bok i złamane dwa żebra, które
16  2,51| smoleńskich, przyszła na koniec w bok czelnemu i walnemu hufcowi
17  2,51|   chorągwie niemieckie uderzyły w bok polskiego skrzydła.~Sądząc,
18  2,52| smoleńskich, przyszła na koniec w bok czelnemu i walnemu hufcowi
19  2,52|   chorągwie niemieckie uderzyły w bok polskiego skrzydła.~Sądząc,