Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       nich ta będzie, jak chce, alem rada, że w klasztorze nie
 2  1,5 | wyrostka nie tylko nie hamował, alem mu ją jeszcze chwalił. Takem
 3  1,5 |    Niechże mam choć tę uciechę! Alem to wiedział, że mu nie darujecie.
 4  1,6 |         choć mi jeszcze ciężko, alem wrócił.~- A to nie byliście
 5  1,6 |   księżny Ziemowitowej o drugi, alem się z nią w drodze rozminął -
 6  1,7 |         Widzieć, nie widziałem, alem słyszał, że pan z Garbowa
 7  1,10|       skończyła piętnaście lat; alem jej też już blisko rok nie
 8  1,11|        Ja swego czasu chciałem, alem się bojał.~- Czego? Krzyżaków?~-
 9  1,15|          całując opata w rękę - alem przyjechał, aby się wam,
10  1,19|       daj, bo choć wiatr ustał, alem przemarzł, siedząc przy
11  2,4 |        nie wiem, gdzie Danuśka! alem go pozwał, bo choćby mi
12  2,8 |      miała wianuszek na głowie, alem myślał, że Sakramenta będą
13  2,9 |      mnie on krzynę - prawda! - alem też mu za to tak ten włochaty
14  2,11|  okręcił pas i do niegom szedł, alem się pohamował, pomyślawszy,
15  2,14| pokornie:~- Prosty ja pachołek, alem szlachcic i sługa wasz wiemy...
16  2,17|          odpowiedział giermek - alem nie bardzo rad z tego, com
17  2,20|  sprawiedliwe są ich uczynki.~- Alem mniemał, że grzechy gładzą,
18  2,30|         z żałości włosy obciąć, alem przepomniał.~- To i lepiej! -
19  2,46|       nie mamy do czego wracać, alem nie całkiem słusznie tak