Tom,    Rozdzial

 1  2,14|   wzbronione, a jak niebożęta Żmujdzini podnosili się przeciw zakonnemu
 2  2,14| odgrażać. Zasłyszawszy o tym, Żmujdzini nuż w Niemców! Załogi wycięli,
 3  2,14|       przez Litwę. Bacz, że i Żmujdzini mogą cię zabić, nim zakrzykniesz,
 4  2,15|  książąt i wszystkich narodów Żmujdzini. - Wolnym ci my byli i szlachetnej
 5  2,15|     tym podobnie skarżyli się Żmujdzini. więc gdy ich skargi i na
 6  2,16|        przy których siedzieli Żmujdzini.~ ~
 7  2,18|       z borem i z leśną wojną Żmujdzini przypadli tak sprawnie za
 8  2,18|     bliskie kucie dzięciołów.~Żmujdzini słuchali z radością tych
 9  2,19|     wykrotami bliżej gościńca Żmujdzini widzieli doskonale tych
10  2,19|       mógł już być pewien, że Żmujdzini poradzą sobie z Niemcami.~
11  2,19|    szyk nie został rozerwany. Żmujdzini też, którzy uderzyli z boków,
12  2,19|  ostrza: z boków natarli znów Żmujdzini. Cały sforny dotychczas
13  2,19|    stronę, z której nadeszła. Żmujdzini wnet wsiedli im na karki,
14  2,20|       i tego zdusili powrozem Żmujdzini. Za pozostałymi całe gromady
15  2,21|        by ci dał znak, któren Żmujdzini szanują.~Po czym udał się
16  2,22|       bo to ten sam lud, co i Żmujdzini... Wsie, jako mówił Sanderus,
17  2,22|      garść i innych, ale tych Żmujdzini, dognawszy, pozabijali.~-
18  2,34| poganom w pomoc posyła. Bo że Żmujdzini, niebożęta proszą się o