Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |             a goście spoglądali ze zdumieniem jeden na drugiego.~- Księżna
 2  1,3 |        podnosząc oczy, patrzyli ze zdumieniem na wspaniałe opactwo, na
 3  1,6 |            się stało?~I patrzył ze zdumieniem na wynędzniałą, zapadłą
 4  1,6 |        Maćko popatrzył na niego ze zdumieniem, a Zbyszko, chcąc widocznie
 5  1,6 |        Krzyż.~- Czemu? - spytał ze zdumieniem Maćko.~- Bo nie uczynię.~
 6  1,11|     Jagienka spojrzała na niego ze zdumieniem.~- Przecie to wszyscy śpiewają...
 7  1,20|           to de Lorche spojrzał ze zdumieniem na Krzyżaka.~- Jak to? Więc
 8  1,24|     Zbyszkowi zapłonęły radością i zdumieniem blade policzki, spojrzał
 9  1,27|            jest? - pytał siebie ze zdumieniem młody rycerz. I wołał na
10  1,28|    Dziewczyny? Ze mną? - spytał ze zdumieniem Jurand.~- Bo wasi ludzie
11  2,1 |         jak płótno, spoglądając ze zdumieniem na spiczastą głowę, na sine
12  2,9 |           a ona słuchała z wielkim zdumieniem, a gdy wreszcie skończył,
13  2,20|     dowiedział się z nie mniejszym zdumieniem, że Zbyszko mimo listów
14  2,20|           Sanderus! - powtórzył ze zdumieniem Czech.~A ów, nie mogąc poruszyć
15  2,21|         bratanka oczy i zapytał ze zdumieniem:~- A... Zbyszko? Hej! A
16  2,38| usłyszawszy ten okrzyk, patrzał ze zdumieniem na giermka, gdyż poprzednio
17  2,51|      zniżając głowy, spoglądali ze zdumieniem przez kraty przyłbic na
18  2,52|      zniżając głowy, spoglądali ze zdumieniem przez kraty przyłbic na