Tom,    Rozdzial

 1  1,6 | dziedzictwo do Litwy, po czym z żalu wpadł jakoby w odrętwienie,
 2  1,6 |     pociechy ani nie koiło jego żalu. "Nie król ja bez niej -
 3  1,18|   Jagienkę przyszła taka chwila żalu i tęsknoty, w której człowiek
 4  1,19|         było w tej myśli więcej żalu niż pociechy, bo całkiem
 5  1,23|    wstydu, nienawiści, zemsty i żalu za Bergowem, który był mu
 6  2,8 |   nowego dziedzictwa - i z tego żalu, z niepokoju jął znowu wypytywać
 7  2,8 |   słyszeli - aleć ni sobie męką żalu po synu nie zmniejszył,
 8  2,11|        i ty; ale on w pierwszym żalu gotów cię jeszcze zwymyślać...~-
 9  2,13|      przez chwilę ze zdumienia, żalu i gniewu słowa nie mogła
10  2,24|        Ale wraz otrząsnął się z żalu, gdyż był człowiekiem twardym
11  2,26|      smutku i do niezgłębionego żalu po przeszłości dołączyło
12  2,29|      kochanej trumny, w świeżym żalu, w świeżym osieroceniu i
13  2,29|       boleści i coraz większego żalu po Danusi. Ów żal przejmował
14  2,31|         zapomniał nawet o swoim żalu - i ściskając ręce Powały
15  2,32|      rycerze. Ale choćby król z żalu nad krwią krześcijańską
16  2,34|  wzdychać. Zbyszko myślał, że z żalu o te grzywny, które mieli
17  2,37|         z nami; wypoczniesz - z żalu i boleści się otrząśniesz -
18  2,49|      jej, że do Azji na wojnę z żalu pojadę i już nigdy nie wrócę,