Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |      na tłum jakby nieco przez sen, chwilami wznosił oczy ku
 2  1,14|      kościach i morzyć go niby sen.~Jagienka, z natury harda,
 3  1,21|   stoczyć walkę nie o spokojny sen zimowy, ale o życie.~Trzeba
 4  1,27|       którego pochwycił twardy sen.~Ojciec Wyszoniek przyłożył
 5  1,29|      podnieśli!~Przez całą noc sen nie zamknął im ani na chwilę
 6  2,6 |        nadziei, że choć krótki sen go nawiedzi. Lecz nim zasnął,
 7  2,7 | uczucie. Oto wydało mu się, że sen nie przyjdzie do niego już
 8  2,7 |   śmierć, skoro nie ma przyjść sen. Ty się tam śmiejesz, a
 9  2,11|       skórami pokrytych, a gdy sen mocny pokrzepił ich członki,
10  2,11|        pod ręką i lekarstwo na sen, i uciechę. Hojność ta Maćkowa
11  2,11|       go nieprzeparty kamienny sen, z którego dopiero na trzeci
12  2,17|         A Maćko rzekł:~- Pókić sen nie zmorzy, gadaj: coś widział,
13  2,21|   siebie, a następnie zapadł w sen tak głęboki, że zaledwie
14  2,23|     panie? - spytał giermek.~- Sen ucieka mi z powiek - odrzekł
15  2,29|   niewywczasem, zapadł w długi sen, lecz gdy się zbudził, znacznie
16  2,42|      człowiek, którego ogarnia sen. Maćko jednak był pewien,
17  2,51|        inni walczyli jak przez sen, inni na koniec mordowali
18  2,52|        inni walczyli jak przez sen, inni na koniec mordowali