Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          pochwalony Jezus Chrystus! - ozwała się księżna, stając w pośrodku
 2  1,4 |           uciekać.~- To mi i dziwno - ozwała się pani Ofka, wdowa po
 3  1,11|             Powiadali to samo Maćko - ozwała się Jagienka.~- A jakże!
 4  1,18|          wróci.~- Co nie ma wrócić! - ozwała się spod fartucha Jagienka.~-
 5  1,24|                 Pan Jezus to sprawi - ozwała się księżna, która wszedłszy
 6  1,25|            pani weszła i łamiąc ręce, ozwała się zaraz z proga: "Nie
 7  1,27|             jużeście w Ciechanowie! - ozwała się znów pani.~Jurand zaś
 8  1,29|          niepohamowana natura Juranda ozwała się też widocznie z całą
 9  2,5 |         potnieli ze wzruszenia, a gdy ozwała się pierwsza trąba oznajmująca
10  2,5 |          połowy w oku pogrążon.~Trąba ozwała się po raz drugi, a za trzecim
11  2,11|            sam omackiem drogi szuka - ozwała się Jagienka. - Dla Boga,
12  2,11|              naradę.~- Krótko rzekę - ozwała się Jagienka. - Nie do Szczytna
13  2,14|       Zbyszkowy giermek ze Szczytna - ozwała się dziewczyna - i nowiny
14  2,25|            śmierci.~- Jest tu Hlawa - ozwała się wreszcie słodkim głosem
15  2,29| chrześcijaństwie.~Więc na wieść o nim ozwała się w Zbyszku bojowa rycerska
16  2,37|              to niech lepiej jedzie - ozwała się wreszcie Jagienka.~Macko
17  2,41|             się nad czym namyśliwszy, ozwała się znowu:~- Ale też wy
18  2,43|             tym celu tak pewnego razu ozwała się przebiegle do Zbyszka:~-