Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |    przygodzie naśladował?~- Nie tyś moim sędzią...~- Pytałeś,
 2  1,8 |    Dopieroż Jurand ozwał się:~- Tyś chciał bić w Lichtensteina?~-
 3  1,22|       się biłeś - ni słowa!~- A tyś to nie pomykał przed Jurandem
 4  1,22|        kto powie wam lub mnie: "Tyś ją porwał!"~- Ba! - odrzekł
 5  1,29|        zamarzł pod Niedzborzem! Tyś to mnie odgrzebywał?~- Ja,
 6  1,29|     innymi.~- A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!~- Jakożem
 7  2,8 |   Czecha, po czym znów:~- Ale i tyś mi się udał. I widać nie
 8  2,11|      zwrócił się do Czecha:~- A tyś jak go uznał?~- Zrazum go
 9  2,16|        nią -więc i pojechała.~- Tyś wmówił! - zakrzyknął Maćko.~-
10  2,17|       bom i sam był utrudzon, i tyś ludzi po boru po klęsce
11  2,20|        tego nieszczęsnego ludu. Tyś ich przecie poznał, de Lorche,
12  2,24|      mówił, wzdychając - wczora tyś za łeb trzymał, dzisiaj
13  2,27|      odbiłem. Nie w niemieckiej tyś już mocy. Nie bój się! Zaraz
14  2,31| spotkanie z wielkim mistrzem, a tyś jest do rycerzy królewskich
15  2,34|          byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie baczył.~-
16  2,39|     chłopiska i nie dla ciebie. Tyś teraz dworka!... Ale wedle
17  2,43|      przychylności dla Maćka, a tyś zara co pomyślał? powiadaj!~
18  2,43|  odrzekł:~- Nicem nie pomyślał. Tyś teraz inna. Nastała znów
19  2,49|            zakrzyknął Zbyszko - tyś tu? I chwycił go w objęcia,
20  2,49|         wypytywać z radością:~- Tyś tu? po naszej stronie?~-