Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |   Maćko, i Zbyszko, siedząc na niezmiernie wysokich kulbakach, spoglądali
 2  1,5 |       poznał go natychmiast po niezmiernie obfitych włosach, które
 3  1,7 | kaftany, w czerwone krymki i w niezmiernie szerokie hąjdawery. Ci,
 4  1,32|     były całkiem nagie, a nogi niezmiernie wydłużone. Za zbliżeniem
 5  1,32|      na wpół dziecinny i jakby niezmiernie stęskniony głos począł śpiewać:~
 6  2,8 |       albowiem drogi stały się niezmiernie trudne. Po zimie ostrej,
 7  2,11|    Wszystko to zaciekawiało ją niezmiernie, tak jak jakaś opowieść
 8  2,11|       który schodząc z pagórka niezmiernie powoli, szukał przed sobą
 9  2,15|        do Czerska, gdyż lubili niezmiernie to widowisko i mieli je
10  2,16|    prawie wyglądała na garb, i niezmiernie długie, sięgające prawie
11  2,18|    Młody rycerz rad był z tego niezmiernie i tak mówił do jadącego
12  2,30|      czy dlatego że duszę miał niezmiernie dobrotliwą i wesołą, roześmiał
13  2,31|   łowach bywa także i wesół, i niezmiernie łaskaw. Książę Ziemowit
14  2,41|    dawnych czasów, zdumiał się niezmiernie, ani bowiem domyślał się,
15  2,45|        dworności czczono także niezmiernie jej czerstwość i siłę. I
16  2,48|   kłębami płonęły jakby ogniki niezmiernie w słońcu błyszczące. Zbyszko
17  2,51|      rycerz w relikwiarz, choć niezmiernie siłą mistrza przewyższał,
18  2,52|      rycerz w relikwiarz, choć niezmiernie siłą mistrza przewyższał,