Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |     wyjdzie, rad by człek miał kąt spokojny.~- Mile król widział
 2  1,4 |    miał dwie głowy i choćby mi kat obydwie miał uciąć -jedną
 3  1,6 |      stało trzech ludzi: jeden kat, barczysty i groźny Niemiec
 4  1,6 |      olbrzymich wełn morskich.~Kat i pomocnicy zbiegli co prędzej
 5  2,6 |        przestanku nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do
 6  2,7 |      do Jurandowego podziemia. Kat chwycił swą olbrzymią dłonią
 7  2,13|     ksiądz od kata wiedział.~- Kat niemowa.~- Niemowa, ale
 8  2,13|       tym chyba palec Boży. Ów kat obcinał rękę Jurandowi,
 9  2,13|     diabłu duszę zaprzedał, co kat widział! Z zabitym tak gadał
10  2,13|       Ale to nie ludzki rozum. Kat tedy wszystko to widział.
11  2,13|   niewinną strawę popić... Ale kat, który, jako mówiłem, wszystko
12  2,14|       tym Jak ją niespodzianie kat obronił. Nie zataiła i tego,
13  2,23|        w tej chwili skoczyła w kąt i skryła się za wiązką suchego
14  2,25| Danusia odbita i znaleziona, a kat jej przywiezion do Spychowa,
15  2,26| odjechać bez pomsty i kary, ów kat pana mojego i jego dziecka,
16  2,26|        ale Krzyżak, wisielec i kat! Kruki i wilcy się nim zajmą.~-
17  2,30|        rzekł. - A gdzie zaś ów kat? Co się z nim stało?~- Nie
18  2,30|     przygody.~I pociągnął go w kąt dziedzińca. Tam Zbyszko,