Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |              bo jędzon często i po gościńcu między Krakowem a Tyńcem
 2  1,4 | najlepszego uczynił? Na publicznym gościńcu, pod bokiem królewskim porwałeś
 3  1,4 |       Danuta pytała go, co robi na gościńcu, on zaś oznajmił jej, że
 4  1,5 |        natarł na niego zuchwale na gościńcu, znajduje się tak blisko.
 5  1,17|           a choćby mi wola była na gościńcu osta-wić, to wam do tego
 6  1,19|      potłumić, doganiał Zbyszka na gościńcu i mówił: "Nuż byś się o
 7  1,26|        obrządek.~- Na Radzanowskim gościńcu całkiem przysypało jakichś
 8  1,27|          zbaczamy?~- Bo ich nie na gościńcu zasypało, jeno tam, hen!
 9  1,27|         potem nawrócić i szukać po gościńcu.~Ale w zaspach nie znaleziono
10  1,27|      Zbyszko.~- Nie znajdziem i na gościńcu. Patrzałem ja dobrze, czy
11  1,27|       mogli, spiesznie po zawianym gościńcu. Gdy przyjechali, było już
12  2,10|         chociaż tam nie tak jak na gościńcu, bo wądołem wiater dmie
13  2,11|         noce spędzał w rowach przy gościńcu. Gdy zdarzyło mu się przechodzić
14  2,12|            zaszło na szczycieńskim gościńcu, bo począł dziękować, kiwając
15  2,12|  uniesienie jak pierwszym razem na gościńcu, ale wielki niepokój odbił
16  2,18|        nich czekać.~- Skąd wiesz o gościńcu? - zapytał Maćko.~- Od chłopów
17  2,22|           nie tak głębokimi jak na gościńcu, ale dość wyraźnymi, grunt
18  2,26|      diamenty. Ulewa potworzyła na gościńcu małe strumyki, które spływały