Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |          w spokojnych kłębach ku górze, powiększając tajemniczą
 2  1,5 |       pełne wdzięczności oczy ku górze...~- Naprzód kościołowi
 3  1,27|   miłosierny!... Kara to boska i górze nam! Nie przemówił ci Jurand
 4  1,32|          podniósł Jurand oczy ku górze i rzekł:~- Ja ją Tobie,
 5  1,32|       wieży, i podniósł wzrok ku górze, ale tam okna powycinane
 6  1,32|         jego olbrzymim ciałem. W górze tęskny głos śpiewał dalej
 7  2,2 |         straszne że jedno okno w górze nad galerią otworzyło się
 8  2,7 |       wąsy jego podniosły się ku górze i odkryły zaciśnięte zęby,
 9  2,10|        Sieciechówna, wznosząc ku górze niebieskie oczki.~Maćko
10  2,11|        zwilżone, śliczne oczy ku górze. Maćko zaś pokiwał głową
11  2,12|           Jurand wskazał ręką ku górze na znak, że wszystko dopiero
12  2,12|          ku ludziom, podniósł ku górze puste jamy oczu i wyciągnął
13  2,18|      chcieli. Dzień czynił się w górze jasny i pogodny, ale na
14  2,18|          i ptactwo głosiło się w górze radośnie.~Oni szli coraz
15  2,51| wznoszącej się coraz bardziej ku górze, rozległej równiny zaczerniało
16  2,51|          zbroje z poległych.~A w górze, na rumianym niebie, wichrzyły
17  2,52| wznoszącej się coraz bardziej ku górze, rozległej równiny zaczerniało
18  2,52|          zbroje z poległych.~A w górze, na rumianym niebie, wichrzyły