Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |       przybrany w swą zdobyczną białą jakę, haftowaną w złote
 2  1,6 |          spod rucianego wianka, białą zasłonę i owinęła w nią
 3  1,6 | podnosił co chwila w górę swoją białą panienkę, czasem całował
 4  1,19|   odetchnął.~- To nie ta! Tamta biała jako śnieg, jeno na jagodach
 5  1,21|        Myśliwi wytężyli oczy na białą, pustą przestrzeń, na której
 6  1,25|         do łubów, przyniósł ową białą jakę zdobyczną, złotem szytą,
 7  1,25|        łatwo znalazły w skrzyni białą sukienkę, ale bieda była
 8  1,25|     bladą nieco od bezsenności, białą, z wiankiem nieśmiertelników
 9  1,25|       zachwycie, gdyż i jemu ta biała dziewczyna z wiankiem nieśmiertelników
10  1,25|   Lorche, rozświetlając zarazem białą sukienkę i nieśmiertelniki
11  1,30|       jakiś jechali w milczeniu białą, zalaną światłem miesięcznym
12  2,5 |    leżał na grzbiecie, z twarzą białą jak śnieg, z szeroko otwartymi
13  2,7 |  dojrzał głowę Rotgiera i twarz białą jak śnieg, zmarzniętą, otoczoną
14  2,14|         ku niej i jął witać swą białą jak mleko głową.~- Przyjechał
15  2,25|        kościeja. Twarz miał tak białą, że nie różniła się wiele
16  2,25|         i znów łzy kapały mu na białą brodę. Aż wreszcie przestał
17  2,26|       końskim, sunęła tuż obok, biała i klekocąca kościami.~-
18  2,27|        rosnące różowe smółki, i białą, pachnącą miodem drobniczkę.