Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |           buduje. Jeden też święty zakonnik, który po rozpalonym żelezie
 2  1,2 |     odpocznieniu myśli.~Gdy jednak zakonnik nalegał ciągle, dodała:~-
 3  1,2 |        miłościwej księżnej - rzekł zakonnik.~- Książę mój małżonek dopiero
 4  1,2 |            rzekła księżna.~Gdy zaś zakonnik wyszedł, poczęła wołać:~-
 5  1,2 |          wszedł do gospody ten sam zakonnik, który już był poprzednio,
 6  1,3 |              odpowiedział posępnie zakonnik - albowiem zdarzają się
 7  1,3 |          światu.~- Kiedyż to bywa?~Zakonnik spojrzał na dwóch innych
 8  1,3 |           cnotliwy - odparł surowo zakonnik - byłby i tak potępion,
 9  1,3 |          wielkolud - ciągnął dalej zakonnik - i dęby z korzeniami wyrywał,
10  1,3 |       wiekuiste - odrzekł z powagą zakonnik.~- Pewnie! słusznie mówi! -
11  1,3 | rozjaśniających złocenia i rzeźby. Zakonnik przybrany w ornat wyszedł
12  1,5 |           Wilnie, ale być może, że zakonnik sam więcej nie umiał, być
13  1,5 |           jako Chrystusowy sługa i zakonnik!~- Sława mu! - huknął Powała
14  1,6 |         przywodził? Krzyżak?~- Nie zakonnik, ale Niemiec. Chełmińczyk
15  1,7 |           chciał stanąć, gdyż jest zakonnik, a do tego i jeden ze starostów
16  1,19|          to! przecie Krzyżak, jako zakonnik, nie może mieć damy, w której
17  2,47|        serca mu brak, jeno że jest zakonnik i że, prawi, urząd ma tak