Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         Wreszcie, choćbyśmy chcieli wracać, to nie mamy dokąd.~- Jakże
 2  1,6 |       wieczór posępne tłumy zaczęły wracać ku miastu, opowiadając sobie
 3  1,6 |           za młodu, ale do Bogdańca wracać. A jak wrócisz, zaraz masz
 4  1,7 | franciszkanin o. Cybek, więc chciał wracać do Bogdańca, aby być pochowanym
 5  1,11|          stryja.~- Czas wam do izby wracać.~Lecz Maćko odrzekł, nie
 6  1,18|             wróci, bo gdzieżby miał wracać.~- Kiedy tam wróci?~-Ba!
 7  1,19|     gończego zapytać, któremu pilno wracać każę, choć jako żywo tak
 8  1,27|           dusza nierada z pół drogi wracać.~- Czemu zaś go powieźli?~-
 9  2,10|             mi samej z Sieciechówną wracać? Miałabym z wami dalej nie
10  2,10|             jechała, niż żeby miała wracać, więc usłyszawszy jej słowa,
11  2,14|            albowiem zrozumiał, że i wracać jej było źle do Zgorzelic
12  2,23|             Powiadasz, że kazała ci wracać przed nami z nowiną, a potem
13  2,24|           piechota brata musi teraz wracać do Malborga, bo chcąc iść
14  2,26|             Zgorzelic, byle tak nie wracać teraz ze Spychowa. Bo że
15  2,30|             Jakoże im było pod wodę wracać? Znajdą ich Krzyżaki chyba
16  2,37|             Bogdańca i do Zgorzelic wracać niżeli tu w smutku siedzieć.~
17  2,46|        nieraz, że nie mamy do czego wracać, alem nie całkiem słusznie