Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |       śladu z pomostu.~A Zbyszko, wciąż trzymając Danusię na ręku,
 2  1,6 |       Stary Maćko, którego wiedli wciąż pod ręce Florian z Korytnicy
 3  1,10|   Śląskowi, którego granicą mieli wciąż jechać aż do Wielkopolski.
 4  1,12|          szamotać. Bór trząsł się wciąż od ryku, w którym brzmiała
 5  1,24|        ręce, on zaś uśmiechał się wciąż, a wreszcie rzekł:~- Widzicie...
 6  1,32|         wieczorowi, a most wisiał wciąż w powietrzu i brama pozostawała
 7  2,14|          do piersi, a ona całując wciąż jego dłoń, mówiła dalej
 8  2,20|    pilnować pana de Lorche, który wciąż był nieprzytomny, ruszył
 9  2,23|         widać już na niebie, a ja wciąż rozmyślam, jako to ono wszystko
10  2,23|    prędzej obaczy, widząc Zbyszka wciąż przy sobie. Potrafi ci on
11  2,24|        gdy minęło południe, a ona wciąż spała jeszcze, poczęli się
12  2,25|       jadąc nieco ku zachodowi, a wciąż na południe, musi dojechać
13  2,25|        dlatego, że nie karmił się wciąż nienawiścią, a może i z
14  2,43|            co to jest, myślał, że wciąż chorzeje, i wylegiwał się
15  2,43|            Zbyszko, wylegując się wciąż w łożu, wodził wedle słów
16  2,51| krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż na krwawym pobojowisku Kunona
17  2,52| krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż na krwawym pobojowisku Kunona