Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          one bezecne duchy strach swój przed święconą wodą okazywały...~-
 2  1,2 | dziewczyna.~A potem, wyciągnąwszy swój różowy paluszek, dotknęła
 3  1,4 |   Zbyszkiem, który ciężko może za swój postępek odpowiadać. Księżna,
 4  1,8 |         go często, by porzuciwszy swój krwawy Spychów, został przy
 5  1,9 |          miłego brata, przyłożyła swój zadarty nosek do jego policzka
 6  1,13|          Każdy święty ma w niebie swój urząd i swoją gospodarkę -
 7  1,19|        łacniej znajduje kupców na swój towar. Po jeszcze jednym
 8  1,19|           porę. Przypomniał sobie swój szalony uczynek pod Krakowem,
 9  1,28|       gorączkowo wciągać szaty na swój olbrzymi grzbiet. Zbyszko
10  1,30|        przeto wy, panie, hamujcie swój gniew... Ale nie stanie
11  2,5 |     przeciwniku widzi jedynie łup swój i nie myśli o niczym więcej,
12  2,17|       razie łatwo było każdemu za swój oręż pochwycić. Hlawa przypatrywał
13  2,19|          samej chwili wyprowadził swój oddział na środek gościńca
14  2,28|          nie wiedząc, jak inaczej swój ból i swoją chęć pomsty
15  2,32|      apostolskiej, głośno wyrażał swój gniew i oburzenie na Zakon.~
16  2,51|  straciwszy tarczę, zwinął w kłąb swój biały płaszcz koło ramienia
17  2,52|  straciwszy tarczę, zwinął w kłąb swój biały płaszcz koło ramienia