Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       Cóżeś ty. chłopie, rozum stracił? przecie nie ma teraz wojny
 2  1,5 |  pogrążony w ciemności Zbyszko stracił znów wszelką otuchę - i
 3  1,6 |     Przez ten czas sposępniał, stracił ochotę do jadła, do snu
 4  1,6 | zmiłowania boskiego wyglądał!"~Stracił wreszcie rachubę czasu,
 5  1,8 |        i omal własnej szyi nie stracił.~Tymczasem jął badać dworzanina,
 6  1,9 |   których on sam mało szyi nie stracił, przez których zginęli wszyscy
 7  1,12|        całkiem w niej zatonął, stracił pamięć, że jest w lesie,
 8  1,17|     nieprzywykły do oporu opat stracił do tego stopnia dech, iż
 9  1,17|      boi!~A Zbyszko, który nie stracił ani na chwilę zimnej krwi,
10  1,22|       a on jeszcze nie całkiem stracił wiarę w ich słowa.~Ale tymczasem
11  1,25|        się zmierzyć, ale teraz stracił znów wszelką nadzieję, czuł
12  2,1 |     zdumiony, albowiem już był stracił nadzieję, by nawet dla Danusi
13  2,12|         tak ci i wszystko, coś stracił, wrócić może.~Jurand wskazał
14  2,27|    bliska śmierci, że zupełnie stracił nadzieję, czyją żywą ojcu
15  2,33|       w oczy pana z Maszkowic, stracił jakoś ochotę i odszedł w
16  2,33|   przeciw sile stanęła siła, i stracił przyczynę, dla której istniał
17  2,43|      Zbyszko milczał, albowiem stracił do niej dawną śmiałość i