Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |  niźlibym się miał Krzyżakowi pokłonić! - zawołał Zbyszko. - Nie
 2  1,6 |     będzie można o zmiłowanie pokłonić.~- Prawda jest - rzekł Maćko.
 3  1,7 |      pojadę. Jakże mu się nie pokłonić, kiedy to Danuśkowy ojciec?
 4  1,8 |  rzekł:~- Przyszedłem się wam pokłonić; wiecie, ktom jest? I schylił
 5  1,11|      pochwalony! Przyjechałam pokłonić się wam od tatula i zapytać
 6  1,11|   alibo pojutrze do Zgorzelic pokłonić się Zychowi i wam za somsiedzką
 7  1,15|    wam, dobrodziejowi mojemu, pokłonić, za gospodarstwo w Bogdańcu
 8  1,17|    się drzewu Krzyża Świętego pokłonić.~Uradował się opat szczerością,
 9  1,26|     do Ciechanowa państwu się pokłonić i nabożeństwa zażyć.~- A
10  1,26| innymi dworkami, więc skoczył pokłonić się pani, ona zaś powitała
11  1,30|     mi myśl, aby się księżnie pokłonić i o Danuśkę ją prosić. Myślałem,
12  1,30|       im wyrządzili, przyszli pokłonić się przed krzyżackim płaszczem
13  2,8 |    Powiem chyba, że on ci się pokłonić kazał, i dajże Boże, aby
14  2,14|      waszej miłości zaraz się pokłonić i o dobre słowo na drogę
15  2,30|     on się pewnie wam, panie, pokłonić i znajomość z wami uczynić,
16  2,31|   Zbyszko chciał bardzo pójść pokłonić się panu, ale nie mógł do
17  2,36|       zbója lepiej się z dala pokłonić niż z bliska ich zaczepić,