Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |       się zatrzymał. Albo nie?~Odetchnął na to Zbyszko z wielką ulgą
 2  1,8 |  dziewka u nas hoduje.~Zbyszko odetchnął.~- To mówicie, że on się
 3  1,12|        niż poprzednio. Zbyszko odetchnął. Przypuszczał wprawdzie,
 4  1,19|        jest jako agat? Zbyszko odetchnął.~- To nie ta! Tamta biała
 5  1,27|      panienkę. Wówczas Zbyszko odetchnął, nabrał bowiem niemal pewności,
 6  1,30|        pana de Bergowa. Jurand odetchnął głęboko.~- Oddam im de Bergowa
 7  1,30|     lecz zdusił w sobie gniew, odetchnął głęboko i począł mówić z
 8  2,7 |  trwało to jedno mgnienie oka. Odetchnął głęboko i rzekł:~- Hej,
 9  2,8 |       i począł sapać,~wreszcie odetchnął głęboko.~- Chwała Chrystusowi
10  2,8 |        inną dziewkę brać...~Tu odetchnął Maćko, jakby jakiś ciężar
11  2,9 |     Wilkowa, ni niczyja. Maćko odetchnął z zadowoleniem.~- Myślałem,
12  2,9 |     Amen! - zakończył Maćko.~I odetchnął głęboko, bo wiedział, że
13  2,10|  przeżegnawszy się co prędzej, odetchnął głęboko, spojrzał z większą
14  2,21|        raz i drugi, a wreszcie odetchnął z głębi piersi i rzekł,
15  2,27|       Ej, mocny Boże!... Ej!~I odetchnął głęboko a prawie z jękiem,
16  2,36|        do swojej "truchełki" - odetchnął stary rycerz głęboko i rzekł:~-
17  2,40| Wilkową duszą - rzekł Maćko. I odetchnął głęboko, rad, że w Bogdańcu