Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |   uczyniły się jakby kamienne. Nastało znów milczenie.~- No i co? -
 2  1,6 |        opuszczę. Tfu! hańba...~Nastało milczenie; słychać było
 3  1,11|      bobrowe w nich są. I znów nastało milczenie. Maćko spoglądał
 4  1,17|       mu na czas jakiś odjęta. Nastało złowrogie milczenie, które
 5  1,23|     nie spadł z konia.~Po czym nastało milczenie. De Fourcy, krwawiąc
 6  1,25|      mogli narzekać...~Po czym nastało milczenie. Nagle siostra,
 7  1,25|  prawda! - zawołała księżna. I nastało milczenie; tylko strapione
 8  1,30|       pełnymi pychy i pogardy.~Nastało długie milczenie.~- I brat
 9  1,30| syczącym głosem służka.~I znów nastało milczenie, po czym pątnik,
10  1,32|   klapa zamknęła się na nowo i nastało głuche milczenie.~Czas począł
11  2,3 |      położyć ręka ludzka.~Znów nastało milczenie.~- Skąd wiedzieliście
12  2,9 |    ożenił i wiano zacne wziął.~Nastało ponowne, głębsze jeszcze
13  2,12| wyciągnął przed się krucyfiks.~Nastało milczenie. Na dworze czynił
14  2,14|       i nie wygląda.~Więc znów nastało milczenie i znów słychać
15  2,17|          odpowiedział Zbyszko.~Nastało milczenie, albowiem Maćko
16  2,25|  pomieszał.~- Jezu miłosierny!~Nastało krótkie milczenie, tylko
17  2,37|   niżeli tu w smutku siedzieć.~Nastało milczenie, wszyscy bowiem