Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |      cóż dopiero, jeśli o szyję młodzianka idzie, któren słusznie jej
 2  1,5 |     którzy przez życzliwość dla młodzianka tłumnie się na sąd zgromadzili,
 3  1,6 |   tęsknota tak wezbrały w sercu młodzianka, że począł płakać na piersiach
 4  1,6 |    byłby niewątpliwie ułaskawił młodzianka, który, jak zapewniano,
 5  1,7 |         po szczęśliwym ocaleniu młodzianka, o tym tylko myślał i nad
 6  1,9 | pożegnał i sam bardzo życzliwie młodzianka, a gdy już siedział na koniu,
 7  1,17|       widząc zaś spokojną twarz młodzianka, niecierpliwił się widocznie,
 8  1,17|      podniósł ramię i wskazując młodzianka, począł krzyczeć:~- Co mu
 9  1,19|     teraz starała się pocieszyć młodzianka w smutku, jakim przejęła
10  1,21|         przerażenia, do rannego młodzianka.~On zaś blady, cały zalany
11  2,7 |         zabije niechybnie onego młodzianka, a i potem albo trzeba będzie
12  2,17|       poznać wszystkie przygody młodzianka, jednakże przerwał mu i
13  2,20|      pytającym wzrokiem w twarz młodzianka.~A ów zaś rzekł:~- Niemce!~-
14  2,34|       nic, jeno tulił do siebie młodzianka, chcąc przez moc tego uścisku
15  2,34|      jak wczoraj.~Ale na twarzy młodzianka odbiło się tylko rozrzewnienie
16  2,39|       znając sprawność rycerską młodzianka, nie tracił jednak nadziei,
17  2,44| grzebień i siadła na ławie obok młodzianka, aby zabrać się do dalszej