Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      Mikołaja z Długolasu, jako mać panny Jurandówny za przyczyną
 2  1,4 |    mieczom.~- Czekaj, krzyżacka mać - mówił przez zaciśnięte
 3  1,5 |          Oba-czy krzyżacka jego mać! Żali nie tęższy był ów
 4  1,6 |     jeno Lichtenstein - sobacza mać!~- Może i on. Ale co mu
 5  1,8 |      boć to przecie za Danusiną mać.~- Gorze im! - odrzekł Jurand.~
 6  1,10|       dołami świeci górka,~Jaka mać taka i córka... Hoc! hoc!~...
 7  1,13|          to się może i ta, psia mać, drzazga którędy wypsnie.~
 8  1,16|         wół, taka i skóra, jaka mać, taka i córa... Z czego
 9  2,8 |    czterech było, zatracona ich mać, a teraz ledwie jeden żywie,
10  2,9 |       pochlastał, że go rodzona mać nie poznała. Nie bójcie
11  2,14|       na hełmie - i nieszczęsna mać tego Niemca, któren po niego
12  2,17| przełamie?~- Nas! zatracona ich mać! - zawołał, nie mogąc wytrzymać,
13  2,19|         Śpiewają, zatracona ich mać!~- Ale mi to dziwno, że
14  2,19|     pieśni:~Bi den rosen er wol mac~tandaradei!~merken wa mir '
15  2,23|      chodzić... zatracona wasza mać!~I nie mogąc także pohamować
16  2,23|         Dajcie mi jego katowską mać, a już ja go nie uronię
17  2,30|        skłoniła. Rozumieją to - mać ich zatracona! - że byle