Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |          więc zdjęła go nad nim litość...~- Waguję się i waguję -
 2  1,5 |          Czuł on w młodym sercu litość dla więźnia, którą potęgowała
 3  1,23|      ludzi próżno błagających o litość. Sam ledwo zdołał się przebić -
 4  1,25|        nagle chwyciła go wielka litość nad nią, gdyż czuł, że jej
 5  2,14|         Jagienkę ogarnęła nagle litość ogromna i jakby dziecięca
 6  2,14|     miłuje i nad męką ludzką ma litość... Ba! jeśli ją zabili,
 7  2,15| lechickiego plemienia, a innych litość. "Słuchajcie, słuchajcie! -
 8  2,19|         że nie mogą rachować na litość przywiedzionego do rozpaczy
 9  2,19|       głuszyło błagalne głosy o litość i jęki konających. Zwyciężeni
10  2,27|        albowiem w sercach mieli litość i żal. Zbyszko klęczał w
11  2,30|         to gniew, to zgroza, to litość odbijały mu się na obliczu.
12  2,51|       owdzie ozwały się głosy o litość. Tu i owdzie wypadał ze
13  2,51|     wolało umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili się teraz
14  2,51|      Mało kto klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków
15  2,52|       owdzie ozwały się głosy o litość. Tu i owdzie wypadał ze
16  2,52|     wolało umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili się teraz
17  2,52|      Mało kto klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków