Tom,    Rozdzial

 1  2,3 |          te ziemie i ów bezbożny kasztel staną się odtąd własnością
 2  2,8 |      teraz Zgorzelic, bom z nich kasztel prawy uczynił. Następowali
 3  2,39|         wróci szczęśliwie, to mu kasztel godny w Bogdańcu wystawię;
 4  2,40|        domieszkał, ale Zbyszkowi kasztel się patrzy.~- O dla Boga!
 5  2,40|        się patrzy.~- O dla Boga! Kasztel?~- He! Albo co?~Była to
 6  2,40|        przyszłym jego dzieciakom kasztel. Wiedział, że szlachcica,
 7  2,40|          potem z lepszą nadzieją kasztel budował.~- Ale też kości
 8  2,41|          wybrał nawet miejsce na kasztel i przysposabiał budulec,
 9  2,42| Niemiaszkom noga powinęła, bo to kasztel był do zdobycia trudny.~
10  2,43|   strachu, kiedyś głupi. Ja będę kasztel stawiał, a ty się przez
11  2,43|    kopaniu rowu mającego otaczać kasztel.~ ~
12  2,45|     stary Maćko wznosił dla nich kasztel w Bogdańcu. Wznosił mozolnie,
13  2,45|   wzgórze, na którym miał stanąć kasztel, było niegdyś okopane, może
14  2,45|       krewnemu zastawić, a teraz kasztel wznoszą". I podziw był wielki,
15  2,46|       małżeństwa Zbyszka, stanął kasztel, a i to z pomocą rąk roboczych
16  2,46| gospodarce, bez której prędko by kasztel majętność zjadł. Nie chcąc
17  2,48|         o mnie, miły Zbyszku, bo kasztel jest godny, a i to wiesz,