Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |      niego młody kniaź litewski Jamont, syn namiestnika smoleńskiego,
 2  1,5 |     smoleńskiego:~- Trzymaj go, Jamont!~Przerażony gniewem królewskim
 3  1,5 |   Przerażony gniewem królewskim Jamont położył drżące dłonie na
 4  1,5 |        na Krzyżaka, a tymczasem Jamont wiódł Zbyszka, by oddać
 5  1,5 |    Króla uweselisz! - powtórzył Jamont.~- Powieszę się sam! - zawołał
 6  2,31|     herbu Słońce, i młody kniaź Jamont, przyboczny pański. Król
 7  2,31|    dostąpić. Z dala tylko kniaź Jamont, zapomniawszy widocznie
 8  2,31|    pocieszył jego duszę kniazik Jamont, a jeszcze bardziej pocieszyła
 9  2,32|     lecz jak mówił wesoły kniaź Jamont, poszło i to pod włos Krzyżakom,
10  2,32| Zbyszkowi usługę tę oddał kniaź Jamont. Przyczynił się za nim do
11  2,32|     potem do Malborga.~Tu kniaź Jamont począł się śmiać:~- Niedaleka
12  2,49|   Lichtensteina, to młody kniaź Jamont, który był rękodajnym królewskim,
13  2,49|    wiecie, szyję uciąć.~- Kniaź Jamont nauczył się już rycerskich
14  2,51|        kniaź Fieduszko, i kniaź Jamont, a zresztą sami polscy rycerze, "
15  2,51|      Konia jego pochwycił kniaź Jamont, a on sam leżał śmiertelnie
16  2,52|        kniaź Fieduszko, i kniaź Jamont, a zresztą sami polscy rycerze, "
17  2,52|      Konia jego pochwycił kniaź Jamont, a on sam leżał śmiertelnie