Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |            okrutnie waleczne słowa gadał, których wszelako nie wyrozumiesz,
 2  1,4 |           by go zwymyślał. Ja będę gadał, ja będę prosił, a jeśliby
 3  1,5 |           zapalić i w zmroku z nim gadał. Wrócił więc stary rycerz
 4  1,15|           na stosie.~- Za co?~- Bo gadał, że świecki człek potrafi
 5  1,17|           na Zbyszka:~- Czemuś nie gadał?~- Bo mi było wstyd. Myślałem,
 6  1,24|          Jurand inaczej w Krakowie gadał, ale teraz myślę, że się
 7  2,3 |         się Mikołaj z Długolasu. - Gadał ci z nią nawet na łowach.~-
 8  2,8 | Jurandównie, bo jako słyszałem, to gadał?~Jagienka zrazu nie odpowiedziała
 9  2,8 |      westchnienie, odrzekła:~- Ej! gadał! A co mu wadziło gadać!~-
10  2,9 |           głowę nie zawadził. Hej! gadał już Jaśko czeladzi, że obu
11  2,13|        jakby żywym słowem do niego gadał. Dziwne to rzeczy i był
12  2,13|         kat widział! Z zabitym tak gadał jako ja z wami, a tamten
13  2,23|      słyszał, jak ze złymi duchami gadał, jako z nimi szeptał i śmiał
14  2,30|         księżny. Tak ci mi wczoraj gadał.~Ale Zbyszko, który przygłuszon
15  2,34|        którzy im pomagają. Próżnom gadał, dlaczegośmy między Żmujdzinów
16  2,42|          wraz z żoną z nim razem - gadał za niego i za siebie. Mówił
17  2,46|      książęty to ci wam tak będzie gadał, jakoby orzechy gryzł".