Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        Że nocą jadą, to mi nie dziwno - ozwał się Maćko - bo w
 2  1,2 |      chciwie nie słucha.~- Nie dziwno mi to. Myślałem, że zgoła
 3  1,4 |       borów uciekać.~- To mi i dziwno - ozwała się pani Ofka,
 4  1,5 |  Witolda pociągnął.~- Bo i nie dziwno - wtrącił Jaśko z Naszan -
 5  1,6 |           Rozumiem. Jeno to mi dziwno, żeście pierwszy list stracili,
 6  1,14|       tamtego zęby szczerzy. I dziwno mi to nawet, że się jeszcze
 7  1,24|  Wiecie! Nie ma to ludziom być dziwno, że za mężne a zacne uczynki
 8  1,25|      odpowiedziała:~- Bo i nie dziwno by było, żebyś zamarł od
 9  2,3 |     dworca.~- Ale to mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytać
10  2,11|    nimi ciężko...~- To mi jeno dziwno, że Juranda nie znaleźli! -
11  2,17|        tatarskie.~- A wszelako dziwno mi to jest, bo com widział
12  2,19| zatracona ich mać!~- Ale mi to dziwno, że tam bór zamyka się przed
13  2,30|   zdrowie! - rzekł wreszcie. - Dziwno mi jeno, żeście mi nic o
14  2,34|        i w Spychowie. Aż mi to dziwno, żeście mi nic o niej u
15  2,36|      do Zgorzelic.~- Mnie i to dziwno było, że z nich wyjeżdżała.~-
16  2,40|     szczerze mówiąc, aże mi to dziwno, że na Bogdańcu złości nie
17  2,42|  ucieszę... A potem aże mi się dziwno uczyniło. Wyszedłem z podziemia