Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |    Każdy z nich dzierżył w ręku długą kopię, każdy miał miecz
 2  1,6 | okrutnie znów zmęczył, bo droga długa, a pilnom jechał.~- Hej!
 3  1,6 |        Jezus zratuje... Nastała długa chwila milczenia.~- Jakże? -
 4  1,10|      wielką ciekawością na jego długą jak tyczka postać, na chudą
 5  1,19|         całkiem zapomniał, że w długą drogę aż na Mazury jedzie,
 6  1,23|         Danveld popatrzył przez długą chwilę pytającym wzrokiem
 7  2,5 |     pomysłem, to walka może być długą i niebezpieczną. Liczył,
 8  2,6 |        przygotowań, których tak długa podróż wymagała. Sam był
 9  2,7 |   podniósł się z krzesła. Przez długą chwilę trzymał dłonią za
10  2,7 |    zamróz.~Komtur patrzył przez długą chwilę wśród ogólnego milczenia.
11  2,12|       jej głowie, trzymał przez długą chwilę, jakby ją błogosławiąc.
12  2,26| zwierzęcą, ze stojącymi uszami, długą, spiczastą i pokrytą czarną
13  2,33|      tak nadzwyczajna, że nawet długa i zwykle posępna twarz mistrza
14  2,39|      zwykle wypowiada się przed długą podróżą: "Ostańcie zdrowi!" - "
15  2,40|    innych szkód nad te, których długa jego nieobecność mogła być
16  2,51|        łęgom, i całej ziemi jak długa i szeroka:~Zyszczy nam,
17  2,52|        łęgom, i całej ziemi jak długa i szeroka:~Zyszczy nam,