Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        pięciu - a z naszych mnie zwalił, i pod Zbyszkiem koń przy
 2  1,4 |  podjechał i lutnią go przez łeb zwalił.~Kobiety przestraszyły się
 3  1,12|       konwulsją zwierza - ów zaś zwalił się jakby piorunem rażony
 4  1,20|        go Henryk, biskup płocki, zwalił w gonitwach z konia, lecz
 5  1,30|    sennym głosem Jurand.~I nagle zwalił się jak martwy z ławy na
 6  2,5 |        jeden z tych przeciwników zwalił się na drugiego jak burza,
 7  2,8 |        skruszył, a przedtem tura zwalił, to godne uczynki.~Po czym
 8  2,11|         wichrem w głowie i byłby zwalił się twarzą w proch gościńca,
 9  2,20|       toporem między łopatki - i zwalił z konia.~I tak mścił się
10  2,22|      kolana, uderzył w zgięcie i zwalił na ziemię.~Zwalili się raczej
11  2,29|         Zawisza Czarny z Garbowa zwalił z konia pierwszym uderzeniem
12  2,30| najprzedniejszego Niemca z konia zwalił, nie tak bym się ucieszył
13  2,51|          łeb, skruszył mu hełm i zwalił na ziemię. "W tej chwili
14  2,51|       pchnięty rohatyną w szyję, zwalił się jak dąb na ziemię.~Mrowie
15  2,52|          łeb, skruszył mu hełm i zwalił na ziemię. "W tej chwili
16  2,52|       pchnięty rohatyną w szyję, zwalił się jak dąb na ziemię.~Mrowie