Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |  polską królowę, kochał ją jak źrenicę oka jej własny naród, któremu
 2  1,5 |      liliową twarz, niebieskie źrenice, rysy po prostu anielskie,
 3  1,5 |       utopił w nim swoje szare źrenice i odrzekł:~- Zobaczymy.~-
 4  1,5 |      utkwił w Zbyszku badawcze źrenice i zapytał:~- Możesz-li na
 5  1,22|     jedyne dziecko, którą jako źrenicę oka miłuje.~- Ma! znamy
 6  1,26|      przecie tak go kochał jak źrenicę oka; w bitwach jego więcej
 7  2,2 | Rotgierem, którego miłował jak źrenicę oka i jak tylko ojciec mógł
 8  2,5 |       środkowi piersi.~Wówczas źrenice van Krista uciekły w głąb
 9  2,7 |    Widzisz, iże ma tylko jedną źrenicę, wykap mu ją. W głosie jego
10  2,11|      powód - odrzekł, wznosząc źrenice, Maćko. - Gdybyć było inaczej,
11  2,11|         przetarł dłońmi oczy i źrenice, po czym rzekł:~- Teraz
12  2,17|    twarze łagodne i niebieskie źrenice, wcale nie srogie ni drapieżne,
13  2,24|     rozszerzone przez gorączkę źrenice, po czym rzekła:~- I wam
14  2,24|        w rzeczy miłował go jak źrenicę oka, jakkolwiek nie chciał
15  2,26|         Ale potem gasnące jego źrenice ujrzały jeszcze co innego:
16  2,45|     wrócić. Kochał ją tedy jak źrenicę oka mąż, kochał stary Maćko,