Tom,    Rozdzial

 1  1,11|  naprzód szeroko oczy, po czym zerwał się na równe nogi i zawołał
 2  1,13|    dobrego, czy złego.~Zbyszko zerwał się na równe nogi i nie
 3  1,17|   słuchał, tarł czoło, po czym zerwał się nagle ze skrzyni, na
 4  1,26|       na noc, choć pod wieczór zerwał się nagle wiatr, nagnał
 5  2,4 |    świecie całym.~To rzekłszy, zerwał w uniesieniu pątlik z głowy,
 6  2,8 |        nią nastają. Lecz Czech zerwał się na równe nogi:~- Panienka
 7  2,11|  Szczytna.~Na to słowo starzec zerwał się na równe nogi. Zgroza
 8  2,11| Zbyszko. Usłyszawszy to, Maćko zerwał się na równe nogi i zapominając
 9  2,19|    samym jako oparcie, za czym zerwał się, uskoczył między konie
10  2,19|      spojrzał w twarz rycerza, zerwał się i zawołał:~- Panie!
11  2,22|       brzask osrebrzył drzewa, zerwał się pierwszy Zbyszko, pobudził
12  2,34|      tej chwili o chorobie, aż zerwał się na równe nogi ze zdziwienia.~-
13  2,43|     iść - to idź.~A Zbyszko aż zerwał się ze zdziwienia i siadł
14  2,49|        namiotu pana de Lorche, zerwał się znów wicher z taką siłą,
15  2,51|    straciwszy poprzednio hełm, zerwał całą mokrą od potu i pokrwawioną
16  2,52|    straciwszy poprzednio hełm, zerwał całą mokrą od potu i pokrwawioną