Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |          ze sobą, by nie zgrzytać zębami i nie wybuchnąć okropnie.~
 2  1,5 |         to blednąc, to zgrzytając zębami, poczęli wołać jeden przez
 3  1,16|         zaś ozwał się, zgrzytając zębami:~- Do gospody! do gospody!
 4  1,27|  wyprężone jak łuki lub łby wbite zębami w śnieg, ludzi w saniach
 5  1,29|         rzekę: choćby mi przyszło zębami pruskie zamki gryźć, to
 6  2,6 |          Szczytna dobywać, choćby zębami przyszło mur gryźć, ale
 7  2,11|           Maćko i Czech zgrzytali zębami na myśl, że nawet i w wypuszczeniu
 8  2,13|           choćby mu człeka kazali zębami rwać - i to uczyni. Ale
 9  2,16|      Trzeba było trzymać język za zębami. Ja zaś zabrałem ją, bo
10  2,23| przybliżył pięść do ust i ścisnął zębami knykieć, a z oczu poczęły
11  2,26|  szkaradny kształt pocznie kłapać zębami, zdejmował go strach jeszcze
12  2,26|            zakołysał nim i począł zębami szarpać mu piersi, aby ukąsić
13  2,27|         ojej krzywdach, zgrzytali zębami i niejeden nakładał zaraz
14  2,41|   włócznią przebodzion i wilcy mu zębami pozgonne dzwonią". Na tę
15  2,51|          poczęli zgrzytać z cicha zębami na takie zuchwalstwo i zniewagę.~
16  2,52|          poczęli zgrzytać z cicha zębami na takie zuchwalstwo i zniewagę.~