Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        pięść i wydmuchiwał nagle swym potężnym tchem skorupy aż
 2  1,4 |          siedział nieruchomie na swym ogromnym Jak wielbłąd koniu,
 3  1,4 |       izbę obszerną, polecił ich swym giermkom, sam zaś udał się
 4  1,6 | opowiadał wśród ogólnego wrzasku swym potężnym głosem rycerzom,
 5  1,8 |           Lecz Jurand, siedząc w swym błotnym, porosłym sitowiem
 6  2,2 |          za ojca, żył jeszcze na swym zameczku w Niemczech i nie
 7  2,5 |     jeśli cię Bóg w miłosierdziu swym wyzuł z tej obierzy, to
 8  2,11|     chwilę jeszcze wpatrywał się swym rysim wzrokiem w rysy starca,
 9  2,14|     serce swą urodą, a zwłaszcza swym zmieszaniem i łzami, przez
10  2,19|          rozkazał już poprzednio swym Żmujdzinom albo przepuścić
11  2,31|   niecierpliwie ręką i ozwał się swym grubym, donośnym głosem:~-
12  2,32|     tylko stawiał niezłomny opór swym dumnym i zuchwałym racjom:
13  2,35|     poczęli odzywać się do niego swym dżwiękliwym językiem, o
14  2,49|   królowi, zechce dać wypoczynek swym zastępom, aby do śmiertelnej
15  2,51|   zagraniczni, uczyniła razem ze swym dowódcą to samo.~*~Lecz
16  2,52|   zagraniczni, uczyniła razem ze swym dowódcą to samo.~*~Lecz