Tom,    Rozdzial

 1  2,16|      nas.~- To właśnie - rzekł Skirwoiłło.~- Jakże to?~- Dobrze.~-
 2  2,16|     się znaleźli.~- A Ragneta?~Skirwoiłło wyciągnął swe długie jak
 3  2,16|         Słusznie prawi - rzekł Skirwoiłło. Maćko zaś spytał:~- Zali
 4  2,16|     można i zamku dobyć?~Na to Skirwoiłło potrząsnął głową na znak
 5  2,16|   najmniej spodziewa - mruknął Skirwoiłło.~Lecz tu zabrał głos Maćko -
 6  2,16|       słuchali go też uważnie. Skirwoiłło poruszał kiedy niekiedy
 7  2,17|  niemiecki mnich z duszą kata.~Skirwoiłło i znaczniejsi kniazie a
 8  2,17| rycerze powstali żywo na nogi, Skirwoiłło zaś zbliżył ku ich twarzom
 9  2,18|        Bród, o którym wiedział Skirwoiłło, zmienił się miejscami w
10  2,18|      na dwa oddziały. Z jednym Skirwoiłło poszedł w głąb kraju na
11  2,18|        nich okrutną. Jeżeli ów Skirwoiłło dobrze wszystko wymędrował,
12  2,20|   zrozumiał Zbyszko, że groźny Skirwoiłło musiał też odnieść znaczne
13  2,20|   nawet wycofać z pogromu.~Czy Skirwoiłło ścigał ich, czy nie, trudno
14  2,20|         Za co mnie krzywdzisz?~Skirwoiłło nie bronił się uściskom,
15  2,20|  poprzedniej bitwie? Dlatego i Skirwoiłło wiesza waszych.~- Tak uczyniono -
16  2,21| począwszy od miejsca, w którym Skirwoiłło stoczył bitwę, droga na