Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |             przed księżną, ona zaś, siadłszy w pośrodku, kazała Zbyszkowi
 2  1,11|      przysunęła się żywo ku niemu i siadłszy obok, poczęła go trącać
 3  1,23|             dla opatrunku Danvelda. Siadłszy przy nim na wozie, wycierał
 4  1,24|            nie ruszał, a następnie, siadłszy przy łożu, tak przemówił:~-
 5  1,27|             może okazać się zgubną. Siadłszy na drugiego konia, pochwycił
 6  1,27| pozaprzęgali do sani własne konie i siadłszy na kozły, ruszyli z trupami
 7  1,27|            zupełnie o nią spokojna. Siadłszy więc przy jego łożu, poczęła
 8  1,28|           przy tym obecni, więc on, siadłszy na łożu, spojrzał na nią,
 9  2,7 |       poddać jeszcze tej nocy, więc siadłszy na łożu, począł mówić:~-
10  2,7 |     obwąchał go uważnie i wreszcie, siadłszy przy jego głowie, podniósł
11  2,11|            wesołe jak gajówki, więc siadłszy na zydlu, zawołał na tkackich
12  2,12|             to ślepy podniósł się i siadłszy na łożu, począł kręcić głową
13  2,23|        wedle smolistych kopców. Tam siadłszy, Maćko zamyślił się nieco,
14  2,27|       Zbyszko czuwał przy noszach i siadłszy tuż na korzeniach gruszy,
15  2,30|            dziedzińca. Tam Zbyszko, siadłszy obok niego, począł mu opowiadać
16  2,33|      czekały gotowe konie, na które siadłszy, przebył orszak miasto i