Tom,    Rozdzial

 1  1,7 |      maście i driakwie cudownie rany gojące.~Lecz Maćko polecał
 2  1,8 |   Danusi rozdzierał w nim dawne rany. Po kilku dniach tracił
 3  1,14|       po wyjściu szczebrzucha z rany wybrali się razem na bobry
 4  1,14|        Maćko wyzdrowieje, bo na rany nie masz nad niedźwiedzie
 5  1,18|        był lepiej sczezł od tej rany, z której mnie wygoiłaś,
 6  1,22|       Ksiądz Wyszoniek opatrzył rany Zbyszka, uznał, iż tylko
 7  1,25|          o co chodzi, rzekła:~- Rany boskie!... ksiądz Wyszoniek?...~-
 8  1,28|   zatracą!~- Kto?~- Krzyżaki!~- Rany boskie! Księciu trzeba oznajmić!
 9  2,1 |    zdradę! - wołał Jurand. - Na rany Zbawiciela! na godzinę śmierci
10  2,3 |     chwili milczenia odrzekł:~- Rany boskie!... A wżdy, jeśli
11  2,6 |        nim! Jeśli śmiertelne ma rany, niech choć u siebie na
12  2,7 | przesunął je przez całą długość rany i znów jął mówić głosem,
13  2,11|       jakimś głosem rzekł:~- Na rany boskie! pozwólcie, panie,
14  2,17|     zaklęcia lub opatrywali ich rany, przykładając na nie znane
15  2,34|   wiecie, co ludzi? - miłość.~- Rany boskie! miód wam, panie,
16  2,48| wyostrzone?~- Albo co? Nuże! Na rany boskie! Jakie nowiny? Kogoście