Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |         oczki stały się okrągłe z przerażenia - i patrzała na króla bez
 2  1,21|          koni, nadbiegły, nieme z przerażenia, do rannego młodzianka.~
 3  1,22|          był jeszcze wewnętrznego przerażenia.~- Raz go widziałem - mruknął
 4  2,1 |          burza na skamieniałych z przerażenia Niemców.~Byli to ludzie
 5  2,1 |         Sala zabrzmiała okrzykami przerażenia, tupotem nóg ludzkich, brzękiem
 6  2,5 |         jakieś uczucie podobne do przerażenia ścisnęło jakby kleszczami
 7  2,11|          dzikie i jak gdyby pełne przerażenia dźwięki.~- Co wam? - zawołała
 8  2,19|         pomieszał się widocznie z przerażenia, począł grać na piszczałce,
 9  2,20|      zawołał jakiś donośny, pełen przerażenia głos:~- Panie mój i obrońco,
10  2,23|         twarz z zastygłym wyrazem przerażenia, na zapadłe oczy, na potargane
11  2,24|       Więc zadrżało w nim serce z przerażenia i pot zimny pokrył mu czoło.~-
12  2,27|           przepełniły ten kielich przerażenia i że właśnie w tej chwili
13  2,51|           wypadły tylko oślepłe z przerażenia konie bez jeźdźców, z krwawymi
14  2,51| przycisnął.~Oczy komtura wyszły z przerażenia na wierzch.~- Daruj! -jęknął,
15  2,52|           wypadły tylko oślepłe z przerażenia konie bez jeźdźców, z krwawymi
16  2,52| przycisnął.~Oczy komtura wyszły z przerażenia na wierzch.~- Daruj! -jęknął,