Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          to obficie nagrodzi. A nade wszystko, zdarzy-li Bóg -
 2  1,10|  napadali przy schyłku nocy, bo nade dniem czas im do domu.~Zbyszko
 3  1,12| powiadaj też, żem tu była, żeby nade mną nie cudowali.~- Ale
 4  1,21|       już w raju i aniołowie są nade mną? Dwórki nie zrozumiały
 5  1,30|     oboje z księdzem Wyszońkiem nade mną - ksiądz Wyszoniek dał
 6  1,30|       mieli przyczynę do pomsty nade mną - nie mówię! Ale na
 7  2,6 |    panie! więc zmiłujcie wy się nade mną, bym się nie pohańbił
 8  2,6 |  będzieszże stał bez przestanku nade mną jak kat nad dobrą duszą!
 9  2,9 |     potykać, ale somsiedzki mir nade wszystko!~- Nie masz nad
10  2,11|    odrzekła Jagienka. - Pan Bóg nade mną, bom sierota.~- Bo tam
11  2,16|          spyżę poniszczym, a co nade wszystko jeńców nabierzemy,
12  2,17|       że chyba gniew boski jest nade mną.~Wtem Hlawa przypodniósł
13  2,19|    miecza. Czech, który wierzył nade wszystko w topór, rzucił
14  2,24|    uczynić, gdyż Danuśka usnęła nade dniem głęboko i Zbyszko
15  2,26| więzieniu, i niepewność losu, a nade wszystko ów niesłychany,
16  2,26|        Człowiek przed wami wisi nade drogą! Czech więc zaniepokoił