Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      okrutny - mówili dworzanie książęcy.~- Nie szkodzi - uspokajał
 2  1,7 |        stanie, dopieroż na dwór książęcy do Warszawy albo do Ciechanowa
 3  1,20| Mazowszu, a ci są ludzie nasi i książęcy. Widzieliście przecie łuczników
 4  1,20|      tez ludzi. To są osacznicy książęcy, ale są też i inni, którzy
 5  1,20|      było w istocie; ów dworzec książęcy był jakby ogniskiem, naokół
 6  1,21|    krzyża.~Nieszczęściem lekarz książęcy, ksiądz Wyszoniek z Dziewanny,
 7  1,22|       cierpliwość!~- Niech wasz książęcy majestat wspomni też i na
 8  1,22|         Jednakże najazd na dwór książęcy w czasie pokoju -nie byle
 9  1,22|   pokoju -nie byle sprawa. Dwór książęcy - nie Spychów. To znów jak
10  1,25|      Ksiądz ci ja jestem, ale i książęcy sługa. Jakoże, miłościwa
11  1,26| niebawem nadejść. Leśny dworzec książęcy opustoszał. Księżna wraz
12  1,26|       kuszę. - Kto wy?~- Ludzie książęcy, wysłani w pomoc podróżnym.~-
13  1,27|     zapadały po brzuchy. Ludzie książęcy pozapalali pochodnie, kaganki
14  1,27|         już byli zabrali ludzie książęcy do Niedzborza i wokół było
15  2,6 |         nie podnieśliby ręki na książęcy dworzec ni na Jurandowe
16  2,25|    tłumaczyć im, że jeniec jest książęcy. To wówczas ustępowali.