Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |           Zbyszku!", lecz on ruszył koniem i jechał coraz prędzej,
 2  1,4 |          rzekłszy ani słowa, ruszył koniem przed siebie, pomijając
 3  1,10|            swoi! Zbyszko zaś ruszył koniem naprzód:~- Kto o Maćka pyta?~-
 4  1,10|      wyjeżdżał, jak toporzysko. Pod koniem mogła przejść, głową o brzuch
 5  1,11|         będziem! Wiśta! I ruszywszy koniem, znikła po chwili w przydrożnych
 6  1,19|          odpowiedział - ruszył jeno koniem przed siebie, a za nim ruszyli
 7  1,19|           ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a pokaże
 8  1,19|            dobywając miecza, ruszył koniem ku rycerzom zakonnym. Zbliżywszy
 9  1,19|           Kropiwnicy przedzielił go koniem od cudzoziemca i rzekł:~-
10  1,21|      Krzyżak przysunął się bliżej z koniem, widocznie chciał coś mówić,
11  1,23|            Bergowa obalonego wraz z koniem, widział Majnegera z odłamem
12  1,29|       odrzekł nic, po chwili ruszył koniem i wysunąwszy się na czoło
13  1,32| miłosierdzie.~I gdy wreszcie ruszył koniem, poczuł, że w serce poczyna
14  1,32|           woli, ruszył przed siebie koniem, wówczas na jedną chwilę
15  1,32|     zwykłego męża - i ruszył ku nim koniem.~Lecz oni nie myśleli na
16  2,26|     wszystko baczne oko, ruszył też koniem ku niemu i z kuszy na ramieniu,