Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |   twarzy rycerza. Przechodząc, skinął głową Powale z Taczewa i
 2  1,5 |      mógł być nie wysłuchanym, skinął na Jamonta:~- Zamknąć go
 3  1,6 |    chwilę ją trzymał - a potem skinął poważnie i dobrotliwie sędziwą
 4  1,8 |   prowadził Zbyszka na śmierć, skinął mu teraz przyjaźnie głową,
 5  1,19|        przed Zbyszkiem, ów zaś skinął na swego Czecha, aby ją
 6  1,19|      wysłuchawszy słów Niemca, skinął głową na znak, że rozumie,
 7  1,31|        podniósł ręce do uszu i skinął głową, po czym na dany znak
 8  2,1 |   świadków".~Tymczasem Danveld skinął ręką i uciszył rozmowy,
 9  2,1 |         więc Danveld nie tylko skinął głową skomorochowi na znak,
10  2,5 |        Bóg ci pomagaj!" Książę skinął kilka razy dłonią, by je
11  2,11|      jego głosu uspokoił się i skinął głową.~- A nie szukaliście
12  2,22|     pomoc młodemu panu.~Ów zaś skinął głową, że tak i będzie,
13  2,23|       póki się nie rozmówim.~I skinął na Czecha, ten zaś przeciął
14  2,24|      Wolfgang przymknął oczy i skinął głową, wprawdzie dość sztywnie,
15  2,25|       chcecie-li go wysłuchać?~Skinął głową na znak zgody, więc
16  2,25| przebiegły nagle promienie - i skinął, aby mu przywiedziono tuż
17  2,25|  granicy odprowadzić.~- Tak! - skinął Jurand.~Coraz częstsze błyskawice
18  2,30| sławnych rycerzy.~To rzekłszy, skinął na pana de Lorche, któren
19  2,42|      leżąc na wznak, patrzał - skinął tylko głową na znak potwierdzenia.~-
20  2,42|     Zawsze taki hojny?~Zbyszko skinął znów głową, widocznie nie