Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |           coraz silniej wokół jego kolan, a dziecinny głosik wołał
 2  1,10|         pośpiewywać:~Ja wam się do kolan nagnę,~A wy za to dajcie
 3  1,17|       rzekłszy, pochylił mu się do kolan, a za nim uczynił też to
 4  1,19|        niej nawrócił, to ona mu do kolan. I ani słowa. Powiada wreszcie
 5  1,25|           ty, Danuśka, wstań mi od kolan.~- Pofolguj, ale nie wstawaj
 6  1,25|           Danuśka podniosła się od kolan księżny i ponieważ istotnie
 7  1,26|         Zbyszko pochylił mu się do kolan, a następnie ucałował jego
 8  1,26|       pochylił się po raz wtóry do kolan książęcych.~- Daj Bóg waszej
 9  1,27|        którym konie zapadały wyżej kolan; musieli więc posuwać się
10  2,3 |           zaszczyt pochylić się do kolan waszej książęcej miłości.~-
11  2,8 | spostrzegłszy teraz Czecha u swych kolan, pochyliła się ku niemu.~-
12  2,13|        nawał pytań, skłonił się do kolan dziewczyny i rzekł;~- Niechże
13  2,13|           pochylił się znów do jej kolan:~- Tacyście właśnie - rzekł -
14  2,16|        długie, sięgające prawie do kolan ręce. W ogóle przypominał
15  2,23|            ci wyciągnąć miecz spod kolan i rozwiązać ręce, abyś mógł
16  2,36|          pochylił się nagle do jej kolan i objąwszy je, zawołał:~-