Tom,    Rozdzial

 1  1,7 |        ci będą w głowie bitki i kochanie.~- A wam to nie była w głowie
 2  1,9 |        dziecka.~- A co, jak nie kochanie? Aże mnie kolki od wzdychania
 3  1,9 |     wydziwować, skądeś ty na to kochanie taki pazerny, bo ani twój
 4  1,14|     Pani ci to jest moja, ale i kochanie najmilejsze. Nie mówię ja
 5  1,19|     zmiarkował, że to jest inne kochanie, jakby pobożniejsze i mniej
 6  1,25|         zdrowym ramieniem swoje kochanie i począł mówić:~- Jakże
 7  1,25|      złem za dobre i niedolą za kochanie!" Aż nagle chwyciła go wielka
 8  1,25| płakanie,~Już cię żegnamy, miłe kochanie,~Już płakanie nie pomoże,~
 9  1,30| wzejdzie. Wyrozumcie wy ludzkie kochanie i ludzką boleść...~I aż
10  1,32|         ona -jego dziecko! jego kochanie... Więc padł na kolana,
11  2,14|       tatusia zabiły, ale wasze kochanie żywie i wróci. Dajże to,
12  2,14|         przez które przeglądało kochanie, jak przez jasną wodę strumienia
13  2,24|     dziecko - i zrozumieli jego kochanie, gdyż obaj mieli jeszcze
14  2,29|         przeszło dobro, zginęło kochanie, a nie pozostało nic. Każdy
15  2,43|    przeszedł, wzmogły tylko jej kochanie do tego stopnia, że był
16  2,45|    więcej niż wiano, bo wielkie kochanie i urodę olśniewającą oczy